Τα 2,5 χρόνια που ζούμε με την πανδημία δίπλα μας, αλλά και η προηγούμενη δεκαετία των μεγάλων οικονομικών αναταραχών, έχουν αλλάξει τελείως το τοπίο για το πώς διαμορφώνεται το Μέλλον της Εργασίας. Ας δούμε ποιες είναι οι μεγαλύτερες αλλαγές που έρχονται στον τρόπο που θα εργαζόμαστε αύριο (και το αύριο είναι σε μεγάλο βαθμό ήδη εδώ).
Α. Εξ αποστάσεως εργασία
Αν και αφορά μόνο το 20-25% του εργατικού δυναμικού, είναι πλέον απαίτηση των περισσότερων “knowledge workers” η δυνατότητα εργασίας χωρίς φυσική παρουσία. Ειδικότερα μάλιστα σε όσους προσλήφθηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας, η πιθανότητα επιστροφής στο προηγούμενο μοντέλο είναι ακόμα και λόγος αποχώρησης από μια επιχείρηση.
Η βασική αλλαγή που επιφέρει αυτή η νέα συνθήκη είναι η μετεξέλιξη της κοινωνικής ζωής (και κατ’ επέκταση της κουλτούρας) μιας εταιρείας, σε ένα νέο υβριδικό μοντέλο, όπου η εκτός πλαισίου συνεργασίας συναναστροφή με συναδέλφους, είτε γίνεται ηλεκτρονικά είτε μόνο σε συγκεκριμένες δραστηριότητες που διοργανώνει η εταιρεία (π.χ. εταιρικά πάρτι, εκπαιδευτικά προγράμματα κλπ.).
Παράλληλα, η εξ αποστάσεως εργασία μεταφέρεται και στην καθημερινή συνεργασία. (Πόσο συχνά πλέον κάνουμε τηλεδιάσκεψη ακόμα και με συναδέλφους που βρίσκονται στο ίδιο γραφείο με μας;). Αυτό εντείνει ακόμα περισσότερο την ανάγκη αναζήτησης νέων τρόπων ενδυνάμωσης της εταιρικής κουλτούρας και κατ’ επέκταση της δημιουργίας σχέσεων εμπιστοσύνης μεταξύ συναδέλφων αλλά και μεταξύ εργαζομένου – εργοδότη.
Β. Αλλαγή της σχέσης εργαζομένου / εργοδότη.
Ήδη σήμερα βλέπουμε μπροστά μας τη σταδιακή απομάκρυνση από το μοντέλο της αμειβόμενης εργασίας αορίστου χρόνου, όπου μια εταιρεία πληρώνει για τον χρόνο του εργαζομένου. Στο νέο αυτό εργασιακό περιβάλλον που δημιουργείται, ο εκάστοτε εργοδότης θα αμείβει έναν επαγγελματία για να αξιοποιήσει τις δεξιότητές του με σκοπό την παραγωγή συγκεκριμένου αποτελέσματος, ανεξάρτητα από τον χρόνο που θα αφιερώνει ο εργαζόμενος για να καλύψει τη δουλειά αυτή. Έτσι για παράδειγμα, μια γραμματέας ή ένας οικονομικός αναλυτής, θα μπορούν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους (και μάλιστα σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον), δουλεύοντας με το ωράριο που θέλουν, στην τοποθεσία που θέλουν, με μόνο «κριτή» την ίδια την αγορά που θα αξιολογεί και αντιστοίχως κοστολογεί τις υπηρεσίες τους.
Γ. Παγκόσμιος ανταγωνισμός για το ταλέντο
Η παραπάνω τάση, σε συνδυασμό με την ευρεία χρήση των τεχνολογικών εργαλείων συνεργασίας και επικοινωνίας θα αυξήσει κατακόρυφα τον ανταγωνισμό για ποιοτικό ταλέντο, με αποτέλεσμα να ακολουθήσουν και οι αμοιβές των καλών επαγγελματιών.
Φυσικά, η άλλη πλευρά του νομίσματος είναι ότι οι ελληνικές εταιρείες θα αποκτήσουν πρόσβαση σε ταλέντο παγκόσμιας εμβέλειας και εφόσον είναι διατεθειμένες να το πληρώσουν, θα μπορούν να έχουν πρόσβαση σε ένα επίπεδο δεξιοτήτων που λείπει από πολλά αντικείμενα στη χώρα μας.
Παράλληλα, σε αυτό το μοντέλο παγκόσμιας αγοράς, και καθώς το marketplace μέσα από το οποίο θα γίνεται το ταίριασμα μεταξύ των προσφερόντων και ζητούντων υπηρεσίες, θα είναι κάποιες παγκόσμιες τεχνολογικές πλατφόρμες, πολλοί επαγγελματίες θα δυσκολευτούν να ανταποκριθούν στον ανταγωνισμό χωρίς τις βασικές γνώσεις διαχείρισης αλλά και προβολής μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον.
Είναι δεδομένο λοιπόν ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια τεκτονική αλλαγή του τρόπου που θα εργαζόμαστε και αυτό δημιουργεί μεγάλες ευκαιρίες για όσους (εργαζομένους και εργοδότες) είναι διατεθειμένοι να αγκαλιάσουν τις νέες τάσεις. Παράλληλα φυσικά, η νέα αυτή αγορά εργασίας, θα αφήσει γρήγορα πίσω όσους προσκολληθούν στα παλιά μοντέλα και δεν αντιληφθούν τις αλλαγές, κάνοντας παράλληλα τις αντίστοιχες προσωπικές μετατροπές ώστε να προσαρμοστούν σε αυτές.
Του Θεόφιλου Βασιλειάδη, CEO | kariera.gr & Socital
