Με αφορμή τη συζήτηση που είχαμε με τον Γιάννη Βασιλάκο, CEO της Κωτσόβολος, ερευνούμε τα πλεονεκτήματα ενός μοντέλου ηγεσίας που εστιάζει σε διαφορετικές ανάγκες και ανθρώπους.
Ρωτώντας διαφορετικούς εργοδότες τι μοντέλο ηγεσίας ακολουθούν, μπορεί κανείς να πάρει ποικίλες απαντήσεις για το τι λειτουργεί και τι όχι σε μια εταιρεία – κυρίως όταν πρόκειται για εταιρείες με μεγάλο αριθμό εργαζομένων. Όταν έχει κανείς να διαχειριστεί πολλές διαφορετικές τυπολογίες εργαζομένων με διαφορετικά skills, με διαφορετικό μορφωτικό επίπεδο, αλλά και με διαφορετικό operating model, η απάντηση δεν είναι τόσο απλή.
Μιλώντας στο Xecutive Xperience, το πρώτο δια ζώσης κλειστού τύπου networking event στην Ελλάδα με την πρωτοβουλία του kariera.gr και της Execuitive Level, ο Γιάννης Βασιλάκος, προσέγγισε καταρχάς την έννοια της «ηγεσίας των πολλών». «Χρειάζεσαι παραπάνω από έναν ηγέτη. Δεν πιστεύω στον έναν, πιστεύω στους πολλούς», είπε χαρακτηριστικά. Σε έναν οργανισμό όπως ο Κωτσόβολος, με 3.000 εργαζομένους, οι επιμέρους επικεφαλής ανά Τμήμα και Δραστηριότητα είναι και αυτοί που καλούνται να προσαρμόζονται κάθε φορά, με γνώμονα τις ομάδες που έχουν απέναντί τους. Για παράδειγμα, όπως εξήγησε ο CEO της εταιρείας, άλλο η πρώτη γραμμή (η ομάδα που ασχολείται άμεσα και καθημερινά με τους πελάτες) και άλλο οι data scientists μιας εταιρείας που χρειάζονται τελείως διαφορετικό μοντέλο ηγεσίας, παρακίνησης, performance management, κ.λπ.
“Χρειάζεσαι παραπάνω από έναν ηγέτη. Δεν πιστεύω στον έναν, πιστεύω στους πολλούς”.
Σε εταιρείες που απαιτείται η «ενορχήστρωση» επιμέρους λειτουργιών, για να πραγματοποιηθεί το ταξίδι του πελάτη (είτε forward είτε reverse ταξίδι), τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Όπως σημειώνει ο κ. Βασιλάκος, η εταιρεία τον τελευταίο χρόνο έχει υιοθετήσει και εκπαιδεύει -κατά το δυνατόν- τους ανθρώπους σε όλα τα functions, σε αυτό που ονομάζεται Enterprise contribution leadership model. Τι σημαίνει αυτό; Ότι οι άνθρωποι έχουν μεν τη δική τους στόχευση, τη δική τους στρατηγική, τα δικά τους objectives και key results ανά function, αλλά παράλληλα συμβάλλουν και στα objectives άλλων ανθρώπων και τμημάτων, για να υπάρχει διατμηματική συνεργασία και συνολικό όφελος για την εταιρεία. Έτσι επιτυγχάνεται το να συνεργάζονται διαφορετικές «φυλές» ανθρώπων με διαφορετικά skills, φέρνοντας αποτέλεσμα. Πρόκειται για αυτό που αποκαλούμε cross-functional cooperation. Παλιότερα, όπως λέει ο κ. Βασιλάκος, η εταιρεία είχε δοκιμάσει κυρίως agile μοντέλα management και ηγεσίας, αλλά τον τελευταίο χρόνο φάνηκε ότι υπήρχε η ανάγκη για ένα διαφορετικό μοντέλο.
Γι’ αυτόν τον λόγο μέσα από το Enterprise contribution μοντέλο, δημιουργήθηκαν Product Teams (π.χ. Innovation & Development νέων υπηρεσιών ή Supply Chain Last Mile Product κ.λπ.), όπου τα objectives και key results (OKRs) του κάθε function άρχισαν να «δένουν» με τα αντίστοιχα των Product Teams. Με αυτό το μοντέλο καλύπτεται η βασική ανάγκη κάθε εταιρείας να δουλέψουν οι ομάδες πάνω σε συγκεκριμένα sprints, σε συγκεκριμένα products και οι άνθρωποι που «ηγούνται» των ομάδων αυτών (οι product owners) να κατέχουν leadership skills, τα οποία κινητοποιούν τα τελείως διαφορετικά μέλη της κάθε ομάδας.
Συμπερασματικά, οι εταιρείες καλό είναι να δοκιμάζουν διαφορετικά μοντέλα ηγεσίας για να βρουν αυτό που “κουμπώνει” στις ανάγκες τους, όμως οι πιο πολύπλοκοι οργανισμοί χρειάζονται ένα μοντέλο που πληροί cross-functional ανάγκες, ένα μοντέλο που η ηγεσία ξέρει να χειρίζεται και να εμπνέει ετερόκλητες ομάδες που απαρτίζονται από διαφορετικούς επαγγελματίες. Το μοντέλο του enterprise contribution δείχνει καλά δείγματα μέχρι στιγμής. Και είναι ένα αρκετά υποσχόμενο μοντέλο σε βάθος χρόνου.
